Monday, June 1, 2009

نقوش هخامنشي بر روي لباس نشستند


نقوش هخامنشي بر روي لباس نشستند
علي آل حسيني براي اولين بار در ايران طي پروژه‌اي با نام رستاخيز كورش، لباسهايي را با نقوش هخامنشي و عناصر ايران باستان طراحي و توليد كرده است كه به دليل نبود حمايت مسئولان براي ادامه مسير با مشكل رو به رو است.
خبرگزاري ميراث فرهنگي_گردشگري_ براي اولين بار نقوش و نگاره هاي ايران باستان بر روي پوشاك ايراني نقش بستند.
علي آل حسيني فارغ التحصيل رشته گرافيك و توليد كننده لباسهايي با طرح هاي هخامنشي و عناصر ايران باستان است كه از سال پيش آنها را وارد بازار كرده است.
وي 3 سال پيش اين موضوع به ذهنش خطور كرد كه چرا در پوشاك ايران جايي براي تي‌شرت و يا پوشاكي با طرحهاي ايراني وجود ندارد.
آل حسيني درباره آغاز كار خود گفت‌: « فكر اوليه اين طرح از طريق يكي از دوستانم كه استاد باستان شناسي ايران در فرانسه بود و با نشان دادن كتاب هاي باستانشناسي كه درباره ايران نوشته شده بود به ذهنم خطور كرد.
نقوش حيواني، گياهي و تمامي نقوش بصري تخت جمشيد من را به اين فكر انداخت كه اين عناصر بر روي لباس پياده شوند و تفكر اصلي يعني ايراني بودن را بر روي آن پياده كنم.»
آل حسيني با  اشاره به پخش فيلم 300 اظهار داشت كه انگيزه‌اش براي انجام چنين كاري چند برابر شد و تصميم خود را براي انجام اين كار قطعي كرد.
وي افزود :« بعد از آن با همكاري اشكان حسيني تمامي مراحل طراحي، اجرا و توليد را در سال 87 به سرانجام رسانديم و براي اولين بار در تالار آبي كاخ نياوران لباسها را به نمايش درآورديم.»
وي همچنين ابراز داشت كه ابهت و زيبايي طرح‌ها با مكان نمايش بايد همخواني داشته باشد و تالار آبي كاخ نياوران بهترين گزينه در آن زمان بود.
آل حسيني استقبال از اين گونه طرح‌ها را بسيار خوب خواند ولي نبود تبليغات در زمينه پوشاك ايراني را مهمترين مشكل خود دانست.
وي افزود: « در ابتدا در ايران طراحي مي‌كردم ولي براي توليد به خارج از كشور رفتم؛ چون براي كيفيت و جذب مخاطب نيازمند پارچه و چاپ مناسب بودم.»
آل حسيني درباره مشكلات مالي خود و نبود سرمايه گذار داخلي براي طرحهاي هخامنشي گفت : « خيلي ها پيشنهاد همكاري مي‌دادند ولي هيچ فردي ريسك نكرد و خودم به تنهايي كارهاي سرمايه گذاري آن را انجام دادم و الان احساس راحتي مي كنم ولي پيشنهادهايي از كشورهايي مثل آمريكا داشتم و در صورت به بن بست رسيدن در ايران مجبورم اين طرح ملي را با سرمايه گذاري خارجي انجام دهم.»
وي با اشاره به اينكه از قلم فلزي، مركب و تكنيك هاي مدرن طراحي براي كشيدن طرح‌هاي خود استفاده كرده است اذعان داشت:« موقع طراحي، ايده‌هايم را از عكسهاي درون كتاب‌هاي باستانشناسي، نگاره هاي تخت جمشيد و خلاقيت خودم مي‌گرفتم و  بيشتر به اين مي‌پرداختم كه تركيب بندي طرح‌ها بتواند روي لباس به خوبي بنشيند.»
وي درباره ادامه پروژه خود گفت:« پروژه رستاخيز كورش از سال 86 شروع شد و اين رستاخيز در ديد و نگاه به گذشته ما ايرانيان است؛ نگاه به ارزشها و چيزهاي با ارزشي كه در فرهنگ وهنر ما بوده و ما به آنها هيچ توجهي نمي‌كنيم. فرهنگ ما از لحاظ هنري بسيار غني و قدرتمند بوده ولي ما  به عناصر بومي و سنتي كه در اطرافمان وجود دارد دقت نمي‌كنيم. شايد اين رستاخيز مارا به خود بياورد و به ما كمي شناخت دهد.»
او بازار فروش خود را پس از ايران، امارات اعلام كردو مدعي شد: «چون در آغاز افتاحيه فيلم 300 در جلوي درب ورودي و بر روي فرش قرمز نقش تخت جمشيد را انداخته بودند و مردم از روي آن عبور مي كردند و اين اهانت بزرگي به من و ايران بود، با اين كار جواب آنها را خواهم داد.»
وي افزود: ‌« با اين كار مي‌خواهم در گام اول آنچه داريم را به خودمان و در گام بعد به دنيا معرفي كنم.مي‌خواهم هم نسلهاي خودم بدانند كه چه گنجي داريم. كارهاي ناآگاهانه جوانان امروزي برايم زجر آور است ولي نگرش ها كاملا عوض شده و جوانان و مردم به سمتي مي‌روند كه تشنه شناخت از ايران باستان هستند. »
آل حسيني با اشاره به نقش كليدي پوشاك در گردشگري و معرفي فرهنگ مدعي شد، كه پوشاك مي تواند فرهنگ، تمدن، هنر و تاريخ عظيم ايران را از ايران باستان تا ايران اسلامي را به ما بشناساند. نقوش اسلامي براي گفتن فرهنگ ايراني بسيار سخن دارند.»
اينها ميتواند از طريق لباس و از تي شرت باشد.
آل حسيني به خبرنگار ميراث خبر درباره استفاده از لباس و به خصوص تي شرت هاي براي ارايه طرح هخامنشي خود،گفت:« بعضي با نقاشي و با بوم پيام خود را انتقال مي‌دهند ولي افراد محدودي بوم را مي‌بينند اما لباس يك بوم متحرك است و تعداد زيادي آنرا مشاهده مي‌كنند؛ لباس، بوم متحركي است كه حرفهاي خود را به راحتي به همگان انتقال مي‌دهد.»
وي افزود: «منابع در مورد لباس‌هاي ايران باستان محدود بوده و بيشتر شبيه سازي شده است. اما در آينده قصد دارم با الگو برداري از نقوش تخت جمشيد و تلفيق با خلاقيت، به سبك مدرني آنها را پياده كنم.»
آل حسيني نبود سرمايه براي تبليغات و پايين بودن عرضه را مشكلات اساسي خود خواند و نبود همكاري از سوي مسئولان و نداشتن نگرش درست آنها به پوشاك را سدي براي توسعه اين صنعت در ايران خواند.
اشكان بروج

No comments: